ΧΙΜΑΙΡΑ Στην ελληνική μυθολογία η Χίμαιρα ήταν ένα τρίμορφο ον, που ανέπνεε φωτιά. Είχε σύμφωνα με περιγραφές κεφάλι και σώμα λιονταριού, στη ράχη είχε άλλο ένα κεφάλι (μπορεί και παραπάνω από ένα) σε μορφή κατσίκας και για ουρά είχε ένα φίδι. Ήταν κόρη του Τυφώνος και της Έχιδνας ζούσε σε μια χαράδρα και την σκότωσε ο Βελλεροφόντης με τη βοήθεια του ιπτάμενου πασίγνωστου αλόγου του Πήγασου. Σύμφωνα με το μύθο την σκότωσε τραυματίζοντάς την βαριά με τα βέλη του, άλλη παραλλαγή του μύθου είναι ότι τη φόνευσε με το ακόντιό του, βάζοντας στη μύτη του μολύβι…
Στις μέρες μας εξακολουθεί να υπάρχει ως όρος, που χρησιμοποιείται να περιγράψει όντα ή αντικείμενα, που δημιουργήθηκαν από το συνδυασμό διαφορετικών και ετερόκλητων στοιχείων…Πιο γνωστή όμως είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε “κυνηγάω χίμαιρες“….
“Κυνηγάμε Χίμαιρες”, κυνηγάμε το ανέφικτο, κάτι το άπιαστο…μπορεί ίσως και το ανύπαρκτο σαν το πλάσμα της μυθολογίας.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιδιώκουμε το ανέφικτο? Τι είναι αυτό που μας κάνει να βάζουμε στόχους πάνω από τις δυνατότητές μας και υπάρχουν πράγματι στόχοι που είναι ακατόρθωτο να υλοποιηθούν?
Είναι η υπέρμετρη αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση που τρέφουμε, ότι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε? Είμαστε ικανοί και ισχυροί να ξεπεράσουμε ανυπέρβλητα εμπόδια και καταστάσεις? Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτα που μπορεί να μας σταματήσει από την πραγματοποίηση του στόχου μας ή του ονείρου μας? Άρα ίσως να μιλάμε και για κάποια διόγκωση του εγωισμού μας?
Από την άλλη, μήπως είναι η ροπή του ανθρώπου να ψάχνει το ανώτερο…το κάτι παραπάνω από αυτό που έχει ήδη κατακτήσει? Και αξίζει να το επιδιώκει αυτό αν δεν αποσκοπά στην πνευματική και ψυχική του ανάταση, παρά εμμένει στις παρωδικές, εφήμερες και επίγειες απολαύσεις?
Άραγε μήπως όντως είναι μια εσωτερική ανάγκη, ένα ανήσυχο πνεύμα που δεν εφησυχάζει στιγμή και αναζητά κάτι άϋλο, όπως την Αλήθεια, την Ευδαιμονία, το Αγαθό?
Είναι αλήθεια ότι ο καθένας μας θέτει στόχους και όνειρα που βρίσκονται στο φάσμα της ουτοπίας και αν ναι κατά πόσο είναι καλό ή κακό αυτό? Μήπως χρειάζεται να μπαίνουν κάποια όρια σε αυτούς τους στόχους?
Πόσες ερωτήσεις και πόσοι προβληματισμοί.. αν και πιστεύω οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας….